Bilmiyorum. dört Şiiri - Hakan Karaduman

Bilmiyorum….4

Adam gecekondu evinden sabah ile, biraz öncesi

Hava o denli pis, turuncuya yakın güneşin doğacağı yer

Koku…

Ölmüş bir galaksinin çürümüş kokusuna benziyor

Hah işte, adamı yaka paça götürüyorlar; herkes yorgun

Nezaret mi rezalet mi hücrelerden birine atılıyor, sürekli ama

Sürekli;

Ben ne yaptım acaba diye düşünüyor, iki gün geçiyor.

Midesinde gazlar patlamaya kadar doluyor;

Hangi yıldayız sorusuna kadar yaklaşıyor.

Kapı açılıyor: yıl 1980

Zemine, derine doğru ucuz merdivenlerden
İki adam tutarken omuzlarından….

Hooop,

Sorgu celladı, durun diyor. Kafası öne düşmüş

Sürekli acındırıcı çığlıklar atarken, o adamın saçlarını

Önden kavrayıp, kafasını sertçe kaldırıp soruyor: "duvarda ne yazıyor?

sonra

Oku !!! dediğini duyar

…

O andaki yalnızlığının dibini görür

Beyaz levha üzerine siyah

Tam emin olamaz,

Üzerindeki yazıyı okumaya çalışır

Acındırma rahatsızlığındaki sesi sorgu celladını

Sinirlendirir: OKU LAN!!!

Okur: “BURADA ALLAH YOKTUR.”

…

Hızlıca dibe inerler, adam o kişi olmadığını

Susmayan iğrenç sesinden bunalmış sorgucuyu

“Soyun lan şunu,” der

Soyarlar adamı

Kış gelmekte, soba ve ilkellik var

Ama o soyunurken düşünür; neden bu kadar odun atmışlar ki sobaya?

Sorgucu; “Lan oğlum bak, ne sen beni tanırsın ne ben seni.

Yorgunum, uykusuzum üzme beni.”

Adamın ilk içinden geçen; “BEN DE UYKUSUZUM.”

Adamlar kollarından ayaklarından adamı kızgın kapaklı sobaya

Çıplak poposunu yaklaştırıp beklerler…

Sorgucu hala kimi, neyi sorguladığını bile bilmediğinden,

Uykusuzluk da var tabii;

“Yapıştırın lan götünü!!!”

Diye haykırınca,

Tam ateşe değince poposu;

Hakan Karaduman

28TMZ25