Bilmiyorum Ama… Şiiri - Züleyha Aktaş

BİLMİYORUM AMA …

Artık yağmur yağmıyor buraya;
bulutlar geçiyor sadece.
Toprak bekliyor…
ben beklemiyorum,
ben yoruldum.

Mevzu yağmura nasıl geldik,
inan bilmiyorum;
ama içim kurudu, Cavidan,
haberin olsun.

Ölümden söz açılıyor bazen;
herkes susuyor.
“Sensiz yaşayamam” diyenler
hâlâ yaşıyor,
hem de gayet iyi.

Ben ölmedim;
ama eksildim.

Mevzu hayata nereden geldik,
inan bilmiyorum;
ama sensizliğe sığamadım,
haberin olsun.

Kuşlar hâlâ uçuyor diyorlar;
ben görmedim.
Kanat çırpan ne varsa
ya çok yukarıda
ya çok uzakta.

Yakın olan her şey
kafese benziyor artık.

Mevzu göğe nereden baktık,
inan bilmiyorum;
ama içimden uçmak gelmiyor,
haberin olsun.

Sular akıyor şehirde;
çeşmeler yerli yerinde.
Ben adını andığımda
boğazım düğümleniyor;
demek ki bu susuzluk değil.

İnsan bazı isimleri
içinden bile geçire miyormuş.

Mevzu susamaya nereden geldik,
inan bilmiyorum;
ama sana çok muhtacım,
haberin olsun.

Memleket yanıyor diyorlar;
doğrudur.
Ama asıl yangın,
kimsenin dönüp bakmadığı yerde.

Bir şeyler kül oluyor içimde;
kimse itfaiye çağırmıyor.

Ben adını söylüyorum sadece…
belki söner diye.

Mevzu yangına nereden geldik,
inan bilmiyorum;
ama sensiz alev alevim,
haberin olsun.

Buraya kadar nasıl geldim,
hiç hatırlamıyorum.
Birine yazıyor gibiyim
ama aslında kendime anlatıyorum.

Kime şiir yazarsam yazayım,
hangi kelimeyi seçersem seçeyim,
dönüp dolaşıp
yine sana geliyorum be Cavidan, yine sana.

Nûrferah / Züleyha AKTAŞ
Tarih: 08/01/2023
Saat: 13:01