Bilmiyorum Şiiri - İbrahim Ünlü

Bilmiyorum
Sanki bu gökler gözlerindir
Hissetmendir bendeki dağlık yalnızlığı
Bilmiyorum
Hangi yalnızlık sahip çıkar bendeki hüzne
Yüreğimdeki sevda
Hangi abdal hüznün peydahıdır?
Bilmiyorum.

Akşamlarına yine zülfünün gölgesi çöktü
Üşüdü kimsesizliğim
Sahipsizliğim mülteci oldu yüreğindeki ülkeye
Aynam kırıldı
Sigaram yandı
Oysa bilumum yalanların
Behramları palyaço kahkahasıydı.

Bilmiyorum
Sen kimsin?
Ben kimim bu hissiyatı geceleşmiş şehirde?
Muttasıl tenlerin iletişimsizliği neden?
Gözlerinden misal getirilen bir yalan kesiti, niye?
Bilmiyorum…

Bir ihaneti yalanlamanın dildeki ivmesi kaç?
Suni bir kişiliğin gülümsemesi kadar boş!
Behey saçlarının kokusu!
Gülün teri!
Ve buğusu sebepsiz ağlayışların…
Bak yine adresini değiştirdi adımlarım
Bir sigara daha sardım ucuz tabakamdan
Bilmiyorum!
Birinci sınıf bir sevda mı bana ait olan?

Bilmiyorum.
Mimlenmiş bir yürek ne kadar sevebilir?
Sahte sözlerin muhatapları,
Ne kadar büyük yeminler edebilir?
Kara bir yalan şahitliğindeki dudak,
Nasıl kutsal kelamlar söyleyebilir?
Bilmiyorum.
Ruhu kavlamış psikolojiler,
‘antik düşünen bir adam’ ı nasıl anlatabilir?
Sen kaçta ve nerde bekleyeceksin beni?
Hangi sevme stili hangi gönülde efdaldir?
Bilmiyorum….