Bilmiyorum... Şiiri - Lena Clever

Bir ses yükselir uzaktan,
henüz adını koyamadığım bir sabah gibi.
Gökyüzü, griyle mavi arasında kalmış,
biliyorum,
bir yerlerde güneş,
Bulutlara ağlama diyor

Kuşlar yine aynı yönde uçuyor,
ben yine aynı yerde duruyorum.
Fakat içimde bir şey,
her adımda biraz daha büyüyor:
Belki umut,
belki sadece pes etmemek.

Ve rüzgâr,
her estiğinde kulağıma fısıldıyor sanki:
“Kaybetmek de bir yol bulmaktır bazen,
önce düşersin, sonra kök salarsın.”
Umudun olduğu, güneşin doğduğu
Bir saat vardı değil mi?.. 09/10/25