Bilmiyorum Şiiri - Fazile Aşar Aydınalp

Gündüzün hangi kör saati bilmiyorum,
Zaman kavramı ayağımda şıngırdayan hal hal
Ve parmak uçlarımda dans ediyor yaralar...

Nasırlı avuçlarıyla yalnızlığın yüzünü okşuyor çingene kızlar!

Hayat hüzünlü şarkılarını salarken ruhuma,
Kahkahalarım dilsiz sokakları inletiyor.

Hepin h/iç kısmını bir hamuru yoğurur gibi yoğuruyor parmaklarım,
Ortalığı genzi yakan sıcak ekmek kokusu sarıyor,
Benliğimi cehennem gayyaları...

Uçsuz bucaksız topraklarda yeleleri avucumda, yüreği nabzımda atan rahvan bir atın nal sesleri arasında aşıyorum mekânları,
Mekânlar ruhumu darlıyor...

Gözlerimin karasından
sürüyorum geceye,
Yıldızların perdesini kapıyorum...

Dillere pelesenk olmuş, süslü, alabildiğine yüce ve alabildiğine alçak yalanları dinliyorum eğreti bir tebessümle.
"İnsanlar" diyorum !
Âh insanlar...
Yalandan iğrendiklerini söyler dilleri fakat kalben ona meftunlar!

Sevdanın tarifini yapıyor bir göçmen çadırında bir şair, gönlümle tebessüm edip geçiyorum ...

Çöldeysen ve yanmışsan ve kurumuşsa dudakların çatlamış topraklar kadar, işte o zaman matarandaki suya Aşk denir!

Gecenin hangi aydınlık saatindeyim bilmiyorum!
Zaman kavramı ya şahlanan gönlümde ya Hut kuruyan iliğimdedir!
Bazen seda da bazen sükûnettedir,
Kim bilir hangi geniş göğüste , sesi arş-ı alayi inleten dilsizdedir, bilmiyorum...

Bilmemenin sıcak hırkasını giyinip, Gecenin ayazını usulca terk ediyorum!
Saat bilinmezin bilmem kaçı!
Ve ben bilinen diyarların sokaklarında yitip gidiyorum...

Fazile Aşar Aydınalp