Bilmiyorum Şiiri - Muhammed Leyla

Melodilerin anlamsızlaşması ölüm anında,
Beyin silüetler gördürür sana, ölüm korkusuyla,
Mezar sorgusuyla, Münker-Nekir seni kuşatmışken,
Ve epeyce yol almışken ahiret yolunda.
Eski filmlerdeki gibidir her şey, siyah-beyazdır,
Diğer tüm renkler yalan, gökkuşağı yalandan ibaret,
Hayatın anlamı aslında bir bardak suymuş, anlarsın,
Nafiledir artık, çünkü sahne kapanır.
Gözlerin kararır, beyaz da yok olmuştur artık,
Ölüm korkusu bedenini bütünüyle kuşatır,
Öyle bir korkudur ki bu, rengini sarartır,
Melekler arkadaşın, ve insanlar yok artık.
Renkler işte tam şu an ortaya çıkmaya başlar,
Sen epeyce hızlanırken insanlar yavaşlar,
Sanki her şey sana doğru yaklaşır bir anda,
Ve o an anlarsın ki boşunaymış telaşlar.

Ve hal böyleyken aşk ne kadar anlamsız,
Duyguların körelirken gerçek müziği duyarsın,
Bu rüzgarın müziğidir ya da son nefesin oluşturduğu bir melodi,
Daha önce hiç duymadığın bir sestir bu kendine yakın hissettiğin.

Ve işte ben, ölümü böyle anlatıyorken söyle,
Yaşamamın anlamı ne?
Belki yeni şeyler görme arzusundayımdır,
Melekler gibi, mezarlık gibi.
Belki de gözlerimi karartma hayalim aslında
hiçbir şey görmek istemememden geliyordur.
Bilemezsin.
Açıkçası ben de bilmiyorum.