Çok eski bir dostla görüştüm
Hayal’mi, zor’mu desem bilmiyorum
Senelerce hayaliyle tutuştum
Ateş’mi, kor’mu desem bilmiyorum
Hep sen idin kollarıma sardığım
Ömrümü ömrüne kardığım
En sonunda boş yere vardığım
Yer’mi, yar’mı desem bilmiyorum
Kendim burada kalbim oralı
Gün geçmedi’ki, sen vardı varalı
Aramızdaki yüksekler sıra, sıralı
Dağ’mı, kar’mı desem bilmiyorum
Ömrümü uzattı görüşmemiz
Bir efsaneydi el ele buluşmamız
Sanırım bundan sonra kavuşmamız
İmkansız’mı, zor’mu desem bilmiyorum
Nice mektuplar oldu yaktığım
Ateşin içinde uzun uzun baktığım
Sonra oturup saatlerce döktüğüm
Yaş’mı, ter’mi desem bilmiyorum
Burdan yol oldu, yaza yaza döşediğim
Binbir dertti çeyrek asrı boşadığım
Bu geçen zaman zarfında yaşadığım
Küf’mü, kir’mi desem bilmiyorum
Çok acılar çektim çileli
Ne yazık böyle şansım bildim bileli
İnsanlar sahte, oyunlar hileli
Pul’mu, zar’mı desem bilmiyorum
Bunca zaman sonunda elimden tut
İnsanı ayakta tutan umut
Diyordunki yaşananları unut
Alev’mi, har’mı desem bilmiyorum
Erimez artık bu dağın karı
Gözleri Petek, burnu Arı
Gamzesine yapın benim mezarı
Rıfat’mı, Akpınar’mı desem bilmiyorum .
#ŞiirRıfatAkpınar | 03.01.2019
Rifat AkpınarKayıt Tarihi : 14.5.2021 20:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!