ay ışıyor
yol göründü yine
karanlık vakti
gözüm seyriyor
kahreden bir duygu seli
baştan aşağı
yıkıyor duvarlarımı
yalnızlık, kulağıma
tebdili mekanda ferahlık var
diye fısıldıyor
git bir an önce buralardan
git diyorum kendime
ve o günden beri
volkan olmuş yüreğimle
bilinmezliğe yol alıyorum
neredeyim
nasılım bilmiyorum
Haziran 2020
Kayıt Tarihi : 5.6.2020 14:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!