Bilmiyorum..! ! Şiiri - İzzettin Coşkun

Nasıl düştüm bu kahrolası yola
Nasıl verdim böylesi hüzünlükte mola..
Nasıl şaşkın Körebe olup,
döndüm bir sağa bir sola...
Soracak olursanız birşey bilmiyorum...
Farz edin ki sarhoştum hatırlamıyorum...
Seni nasıl sevebildim
Bu tutkunluğum, sana bağlılığım..
Ve gözlerine suskunluğum.
İlk görüşümüzü hatırlamıyorum.
Bir görgü tanığı olarak ben varmışım.
Senden sonra öylece kör kalmışım...
Ortasında buldum çıkılmazlığı..
Oy ben yanmışım...

Bilmiyorum bu kadar basit.
Bu sevda nasıl gürledi.
Bilmiyorumlar, silmiyorumlar birbirini kovalar...
Polislere ifade veren çocuğun dediği gibi...
Eğer bilmiyorum
hissettiklerimi sevdalamasa,
Susma hakkımı kullanacam..
..
Yada şoförün dediği gibi
Anında önüme çıktı, benim ne günahım var
Ben mi ona çarptım o mu bana göremedim...
Bilmiyorum işte bilmiyorum.
Herşey çok ani oldu.
Belkide Georgios’un dediği gibi
"Hiç birşey bilmiyorum, aslında
Birşey bilmediğimide bilmiyorum."
Belkide çok şey biliyorum.
Seni kendimde sakladım,
Çaldım yüreğimce derinliklere.
Kimseye göstermem, kimseye vermem...
Ve soracak olurlarsa
Hiçbir şey bilmiyorum...