Elimi uzattığımda tutan kişinin sen olmasını istemiştim..
Her gözümü kapattığımda karşımda olan seni,
Her gözümü açtığımda da karşımda görmeyi dilemiştim.
Yastığa başımı koyduğumda,vardığım o dipsiz bucaksız huzura sende var demiştim.
Ama ben şimdi o hayal kırıklıkları uçurumunun kenarındayım.
Ve yanımda kağıt kalemimden başka hiç birşey yok.
Arkamda bana 'ben varım her şey güzel olacak' diyen kimse yok.
Her nefes alışımda,her kalbimin çarpışında bir adım daha yaklaşıyorum uçuruma.
Bir adım daha yaklaşıyorum sonsuzluğa.
Belki de o eşsiz huzura tek başıma koşuyorum.
Belki de acımı sadece meleklerle yaşıyorum.
Belki de sen ittin beni yalnızlığa,bilmiyorum...
Kayıt Tarihi : 17.10.2010 23:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bsrak](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/17/bilmiyorum-195.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!