Bilmiyorum Şiiri - Ertuğrul Koç

bilmiyorum

Gönlümün derin vadilerinde akıyor hayatım,
Bir sel olup taşıyor bir çekilip sakinleşiyor.
Gözlerimin hayallerinde ki ufukları yaşıyorum,
bir açılıp meçhule karışıyor, bir karanlık perdelere boğuluyorum.

Bazen çağlayan nehir…
Bazen sukuta boğulmuş göl….
Oluyorum.

Duymak! Eşsiz nidaya yöneliyor kalbim,
Göremeyip hissedemediğim şeyi tadımlıyorum.
Beni çevreleyen kavramlarda dolaşıyor, geziyor
Tanımlara sığmayacak adını koyamıyorum.

Kimi coşkunluğa boğarken,
Kimi aynı ölçüde zehirlemeye başlıyor.

Hey! Diyerek seslensem sonsuz kainata
İlkinden daha şiddetli düşlere sarılıyorum.
Sükutumda filizlenen sessizliği, sadaya

Birkaç basamakta ki kızgın lavlara benzetiyorum.
Ve umman …Ömür ağacım
Bir kıyısında güneş bir kıyısında fırtınadayım.
Bir yemiş oluyor, bir avuçları boş buluyorum.

“ Uçurumun kenarındayım Hızır!
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni ha itecek.”

Hangi kayalara düşsem lime lime doğranırım.
Keskin bıçak kadar mutlak fakat sade,
Hangi yolun sonunda bitmeyen aydınlığı bulurum,
Olasılıklara kurulmuş akılların külle yok oluşunda.
Derken… karşımda bir cisim!
Bilmiyorum bu saatte gerçek mi?

Dönülmez yolun ufkunda hayale,
- inkisarımla dalıyorum.

Ertuğrul MİRZA KOÇ
GİRESUN 2009