Bilmiyorum, Şiiri - Kemal Pekin

Bilmiyorum,

İhtimal bir gün geleceğim
Ama sen mi olacaksın beni bekleyen
Bilemiyorum düşünemiyorum o anı
Kararımı değiştirmek istiyorum
Lakin gelmek seni bulmak seni görmek
Bana sonsuzun ucundaki nokta gibi isteğim
Ne olursun gelmeyeyim
İsteme bunu benden
sana gelmek
seni görmek
seni işitmek
sana dokunmak zor
Bu bana ölüm demektir yapamam
sensiz yıllarca susuturduğum
Kalbimi susturamam
Bende bilmiyorum ne yapacağımı
Koşabilecekmiyim
Kucaklaşabilecekmiyiz
İçim kan ağlıyor şimdiden
Ölüm yanıbaşımda
Bana koltuk değnekleri gibi dayanıyor
Gücümü yitirmekten korkuyorum
Lakin bakışlarında erimek
İşte bu beni ürküten
Yıllar zamanla çerçevelenince
Sana olan arzularım o kadar şekilendi ki
Heykeltraşlar onu işleyemediler
Mermer taşlarına
Bu uzun zaman aralığı saçlarınla örülü sanki
Bir başından sen öbür başından ben
Yıllarca koşuyoruz
Bilemiyorum

Saçlarınla örülü aglara takılıyorum
Ucunu bulamadığım bir yumakla uğraşıyorum
Ben böyle kahrolmaya mahkum mu olacağım
İçimden akıl almaz şeyler geçiriyorum
......................................
Sular iskeleye alabildiğine vuruyor
Çözün şu tekneleri vurmasınlar birbirlerine
Bu kucaklaşma hayıra alamet değil
Döküntüleri deniz daha da uzaklara götürür
Ama biz nasıl ebedileştirdik
Yeşerttik
Büyüttük o küçücüks sevgimizi
Bırakın ipin ucunu yeni baştan sarayım
Çekmek zor getirmek zor
Geri dönmek nafile
Bırak içimizde mabudlaşsın o geçmiş zaman
Susmakta elde değil
Yaşıyor küçük böceklerde izbe köşelerinde

Karanlıklarda buluşalım
Unutmadık değil mi
Deniz de yoruldu kıyılara vura vura
Boğazım yanmadı akşamki içkiyle
Rüzgrıyle dağlarda öttürdü,
tepelerindeki çam ağaçlarını
Akşam alacakaranlıksa gönlüm sarhoşsa
Bu senin içindir
Sabahı baykuşlarla bekledim
Zaman yine bir sonraya dayandı
Neyzen'de meyhanesinde sızdı
Son bardakda küfür ettik krallara
Gül ağaçları kırıldı taşıyamadan o ahengi
Dinmeyen bülbülün hencamıyla

Sana gelmek isterken
Seni görmek isterken öldüm
Sen aklıma geldikçe ürperiyorum
Düşünemez oldum
Yeni bir hayal alemindeyim kendimce
Neler neler geçiyor aklımdan
Seni parçalıyorum içimden param parça
Her parçanı bir parçama ekledim
Kızıl akşamlara ekilmiş
Meltemi gür ovaların topraklarında
Sevilmeden yetişmeyen,ince hafifliği ile
Nadide bir meyvayı elde ettim
Ayrılmak artık güç
Dahada güç birleşimlerden oluştuk
Aynı şeyleri aynı anda düşündüğümüzden
Gözlerimizide birlikte kapattık
İpi çözülmüş tekneler
Sakin denizlerde
Mavi gök yüzüne en güzel rakslarını yapıyorlar
Fenercilerde tasasız
Gün ortası o gemiler yollarını daha iyi bulurlar

Seni görmeye gelmek
Seni içime yudum yudum sindirdim
Sen yine o senmisin
Yeşil çimleri sarartan o kızgın güneş
Sarartamaz seni
Sen onunla aydınlandın
O seninle değerlendi
Aranızdaki benzerliği kıskanıyorum zaman zaman
Düşüncelerim darmadağınıksa
Sana gelmeyi istemiyorsam
Tek sebebi bu
Kavuşmaya dayanamamak
Sensiz o kadar zayıfladım ki
Ansızın görünce seni yeniden
Hayat kazanacağına kalbim durabilir
Seni dikili taşlar altında
Güneşi görmeksizin düşünemiyorum

Ay denize düşsün
Balıkcıların güneşi o çünkü
Nasıl sen benimsen
Kelebekler uçussunlar
Onlar en az senin kadar hafiftirler
Gül yapraklarına konabilirler

Kendime gelmem gerek
Dur ne olursun isteme beni
Kadehlere koyduklarımızı yudumlayalım önce
Arkası yoksa suçum ne benim
Yarım kalan neyi tamamlıyabildik
Belki yeni başladık diyeceksin
Haklısın çünkü zamanı geri getirmeyi başardık
Bırak şimdi kendimi seninle sanayım
Çağırma beni
Bekleme beni gelmeyeceğim
Ne olursun isteme bunu benden
Uzak ülkelerde herşey var sen yoksun
Hiç bir şey yok sadece sen varsın
Ben ise her zaman varım
Her an seninle olanım
Çünkü seninleyim
Her şeyimle
İhtimal bir gün geleceğim

Kemal Pekin