Bilmiyorum Şiiri - Dr Hayati Gönültaş

Ne gülüşler söndü bilmem
Hazin akan ırmaklarda
Kaç mevsim yağmursuz akşamların yerine
Suladı gözyaşlarım
Çoraklaşmış toprakları.
Derelerin üzerine
Eğilen söğüt yapraklarını
Hasbıhal edercesine
Gördüm ve kıskandım
Senden ayrılığın verdiği
Çaresizlikten.
Özleminle, hasretinle çatlayan beynimde
Ne tufanlar koptu,
Ne fırtınalar patladı
Ama sen hiç bilmedin
Belki de bilmek istemedin
Özgür kuşlar misali,
Dolaşmak istedim tüm dünyayı
Seni yukardan görüp
Avcı bir şahin gibi yakalamak
Almak istedim kollarıma
Ama başaramadım
Çünkü sen yoktun,
Çünkü sen yoktun.
Yoksa kahır ettin de
Gittin mi bu ellerden
Bilemedim ama sen de
Bir haber vermedin
Ya da veremedin kim bilir
Belki de zordaydın
Ya ben ne haldeyim
Biliyor musun sevdiğim
Biliyorsun belki ama belki de
Umurunda değil.