Neyi özledim bilmiyorsun;
Dağa çıkmış,
Delice esen rüzgarın yüzüme vuruşunu.
Bir pınarın kenarına oturmuş,
Kay kay böceklerini izlemeyi.
Baştan geri dönüp,
Tekrar yaşamayı her şeyi.
Neyi istiyorum bilmiyorsun...
Ne gördüklerimi fark etmiyorsun;
Gece olmuş, İnsanları,
En dip kenarlarını.
Sessiz davranmış, Sözcükleri,
Sıkar gibi avuç içlerimi.
Gözbebeklerine dalmış,
İçlerindeki kıpırdayan Canı.
Ne düşündüğümü fark etmiyorsun...
Neler hissettiğimi tanımıyorsun;
Tuttuğumda elini küçük bir çocuğun,
Sıkıca kucakladığımda bir arkadaşımı.
Parıltıyı gözlerinde görünce, Annem ve Babamın;
Durdurmak ne zor o acıyı;
Nasıl boğuyorum hep içimde.
Peki ne yaşayacaksın sen içimde öyleyse...
(İzmir,8 Haziran 2003)
Turgay KibarKayıt Tarihi : 21.10.2004 20:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!