Bilmiyorsun ki... Şiiri - Dilara Yıldırım

Nasıl yorgunum
nasıl bir tükenmişlik öyküsü birikti göğsümün sol yanında
bilmiyorsun ki!
ne var aklında?
neyim yüreğindeki karargahta?
sadece omuzunda uyumak istediğimi
güven ve huzur nedir, birlikte bölüşelim diye
için için delirdiğimi
aslında soğuk bir duvar gibi durup
bu duvarı sadece korkularımdan ördüğümü
bilmiyorsun ki.
belki gözlerinin etrafındaki kırışıkları yıl yıl saymak istiyorum
belki gözleri aynı sen olan bir Deniz!
bilmiyorsun ki bu nasıl bir çığlık
ne kadar derinden ve nasıl sessiz.
korkuyorum gözlerine bakmaktan.
eksiltecek bir yanı kalmadı yüreğimin
anlatacak derman yok gözlerimde ağlamaktan...
bilsen
yargılamadan
sorgulamadan
tüm masumiyetinle gelirmiydin korkak yanlarıma?
sesim çıkmasın diye her banyoda suya karışan bir hıçkırık olmadığımı farzederek
aslında hiç bir şimşekte korkmayacak kadar cesurmuşum gibi
korkulu bir rüyadan uyandığımda bir kedi değil bir kaplan olma haline büründüğümü düşünerek
gelirmiydin çocuk yanlarıma
büyütme kavgalarına girişmeyerek...
bilmiyorsun ki
ömrüme ömür katarak yaşadıysamda
bu çocuk
hiç büyümeyecek.
belkide bu yüzden
her karşıma çıkışında sen
bir kalıp kaygısı
ben bir kalıp korkusuyla
nereye kadar gidecek? ...