Bilmiyorsun Şiiri - Beyza Alioğlu

D\ilimi hüzne boğduğum
Sensiz o kadar y\ârsız kaldı ki yaralarım;
Hüküm giydirdim ayrılığa
Uğramasın bana
Uğramasın yanıma...

Sineme ç\ektiklerim tek tek biçildiler...
Gündüzlerim gecelerimden bir bir çekildiler.
Nakış nakış işlenen yüreğin,
Milâdımdı gözlerin,
Ya sevdan;
Ben hep ona sustum,
Ben hep ona mesken tuttum.

Elim varmıyor anılarımı ayıklamaya
Aklıma doluyorsun,
Sen oluyorum pare pare,
Bilmiyorsun.
Bahar bile hasretleniyor sana
Prangalar çekiyorum üzerime
Kimseler karışmasın, dokunmasın bana

Seni yaşatıyorum içimde gizli gizli
İşte öyle seviyorum seni
Sen kokuyor rüyalar
Sen oluyor sokaklar
ve
Sen giriyorsun kapımdan içeri her gün
Bilmiyorsun,

Küf kokan anıları serpiştiriyorum yalnızlığıma,
Hiç olmazsa diyorum, hiç olmazsa onlar var yanımda...
Yine adın geliyor aklıma...
Yine sen oluyor heryer bir anda
Kâh gülümsüyor lâl olan çatlamış dudaklarım,
Kâh bir hıçkırığa karışıyor gözyaşlarım...
Bilmiyorsun...

Ben her nefeste c\an veriyor,
Her kelâmda seni sıkıyorum kafama
Bir şiir gibi...
Ömrümü ömrüne veriyorum
Rahman'a el açıyor, seni aminliyorum gönlüme...
Sen'le kayboluyorum...
Sana ağlıyorum...
Bir sana mağlub oluyor, bir sana kederleniyorum...
Seni bağışlıyorum kendime,
Sen, ben davasını bir kenara koyuyorum...
Ve bir kalbin içine '' biz '' yazıyorum...
Sen
Bilmiyorsun...

07.07.2011