Bilmiyorsun.. Şiiri - Black Rose

Beni öldürüyorsun.
Lakin farkında dahi değilsin…
Üstelik bunu sevgi ile,
Sevgi dediğin şey ile yapıyorsun.
Yüreğime batırdığında sevdanı,
Acımadı sanıyorsun.
Susuşum anlatması gerekirken tüm acımı.
Susuşum aldatıyor gözle kulaklarını.
Bir de gülümsüyorum üstüne.
Gözlerimdeki sızıyı saklar diye.
Gülünce gözlerim kısılır bilirsin diye.
Süzülüyor bir damla yaş gözlerimden.
Feda ediyor kendini,
Sol yanağıma akıyor usulca.
Gör diye.
Görüyorsun ve siliyorsun parmağınla…
Lakin erişemiyorsun kaynağına.
Hep yüzeyde kalıyor dokunuşun.
Geçti sanıyorsun.
İçimdeki denizin fırtınasını atlıyorsun.
Bir daha gülümsüyorum gönlüne.
Bu sefer tek damlaya da vermiyorum izin.
Bitti sanıyorsun.
İçteki derin kuyu,
Dolmaz sanıyorsun…
Taşayazdı bilmiyorsun.
Beni öldürüyorsun.
Lakin farkında dahi değilsin.
“O halde gideyim ve ölme” diyeceksin.
Oysa sen gittiğinde
Ben zaten öleceğim…
Bilmiyorsun…