Bilmiyorsun Şiiri - Derya Aslan

Bir çocuk gülümseyişinde gördüm seni
Gözleri senin rengin
Yanaklarında açan sendin.
Ben seni nede çok sevdim
Memleketim gibi sevdim

Geceleri yaran yalnızlık naraları
Kamçılıyor yüreğimin sokaklarını
Devriye geziyor karanlık panzerleri
Şehrimi yakıp yıkıyor yalanlar riyalar
Yok oluyor sonra
Çocuk gülümseyişleri
Yok oluyor sıcak eller, sen.

Şehrin ışıkları sönerken birer birer
Ben düşmüş sokaklara seni arıyorum
Nerdesin?

Şimdi diyorum güneş olup doğsan
Ya da yağsan yağmur olup
Yağsan çisil çisil yağmur gibi
Ve özlemi yüreğimde büyüyen
Toprak kokusu olur sarsan
Sarsan tüm sokakları
Ve şehrin yalnız yüreğini sarsan
Bir buse kondursan dudaklarına
Kara gecelerin yıldızlarına

Yağmur misali yağsan yağsan
Ve bilmiyorsun yüreğimin çoraklığını
Ve sana ve sevgiye susuzluğunu
Usul usul yağsan yüreğime
Islatsan beni tepeden tırnağa
Sırılsıklam aşık olsam sana

Bilmiyorsun gecelerce uykusuzluğumu
Bilmiyorsun umutsuzluğumu
Şimdi ben böyle olmasam
Böyle direnişçi olmasam halkım gibi
Sevmesem böyle

Bir yıldız gibi yüreğim yar
Belki söner ışığım gün gelir
Gün gelir düşerim sonsuzluğa
Sanma ki düşer yıldızlar öylece boşluğa
Bir bilsen omuzlarında ne ağır sevdalar var

Bilmiyorsun ektiğim onca çiçeği
Emekle sevdim sevdayla suladım
Şimdi hepsi sen açtı
Fesleğen sen kokuyor
Gül sen açıyor
Bir sen bilmiyorsun
Bilme….

Sen bilme yüreğimin sızısını
Gözlerimin yaşını
Gönlümün hazanını
Uykusuz gecelerimi
Yaralarımın kanayışını
Ve yıldızlarla sarışımı bilme
Bilme bekleyişimi
Seni amansız sevişimi
Ve şimdi kül oluşumu bilme

Bir sazım bilir
Bir de bu kağıt kalem
Sen bilmesen de
Bendeki sen yoldaş
Şu biçare gönlüme
Açarım sevdamı sazıma
Name name dökülür dilimden
Türküler su serper yüreğime
Ama sen bilme
Bilme bunların hiçbirini bilme….