Bilmiyorsun Şiiri - Mehmet Berkay Çabuk

Bilmiyorsun ne haldeyim
Bilmiyorsun nerdeyim
Çıldırıyorum sensizlikten görmüyorsun
Sen bir hayırsıza güneş açarken
Benim kaç günüm yağmurlu geçiyor bilmiyorsun
Sen başkasının kalbini sararken
Benim kalbimin nasıl sıkıştığını
Bilmiyorsun işte bilmiyorsun

Duyuramıyorum sana çığlıklarımı
Kaç kalbe dokundum da
Bir seninkine dokunamıyorum
Bilmiyorsun sensizlik nasıl acı veriyor bana
Bir sokakta seni görmenin bendeki etkisini
Daha doğrusu benim olmayan seni görmenin
O kahreden etkisini bilmiyorsun
Bilmiyorsun işte bilmiyorsun

Ben de bilmiyorum bir şeyleri
Mesela o kokunu alamıyorum artık
Ve bir daha da alır mıyım bilmiyorum
Ellerini de tutamıyorum artık
Uzatsam ellerimi kavuşur mu sana bilmiyorum
Üşüyorum ne zamandır hiç olmadığı kadar
Cehennemi getirseler o bile buz tutar yanımda
Ve ısınır mıyım sensizken
Bilmiyorum işte bilmiyorum

Karanlıkları asla sevmedim bu güne kadar
Şimdi penceresiz kaldı evim yurdum
Güneşim son yolculuğuna çıktı habersiz
Eskiden güzel olan her şeyim öldü
Bir karanlıklar kaldı elimde bir de o gülüşün
Geri gelir mi o eski güzel günler
Bunu da bilmiyorum
Sahi bilsem ne olacaktı sanki
Bir daha gülebilir mi artık bu yüz
Sevebilir mi bir daha bu kalp
Hep sordum ve cevap bekledim her zaman
Ve sen de bilemedin hiç bir zaman.