Bilmiyorsun... Şiiri - Aslı Demirel

Ne kötü
Ben ölüyordum
Sen sevinçlerine yeni çektikler atıyordun
Ben ya cam buğusuna takılıyordum
Ya da tırnağımın çıkık ojesine
Ve gün içinde mıh gibi kalıyordum
Sen yine benden bir haber oluyordun
Biliyorum...

Ben ruhuma sözler veriyordum
Üzülme 
Vazgeçme
Diren
Gelecek yine diyordum
Sen inadına uzaklaşıyordun
Yağmura durur dibi
Kabusa uyur gibi
Çölde üşür gibi
Ağlayıp korkup şaşırıyordum
Sen hiç teklemeden 
Hayatına kaldığın yerden devam ediyordun
Ve bunu ustaca yapıyordun
Biliyorum

Artık gel diye dua etmemek için dua ediyordum
Eminim sen el açmak nedir bilmiyordun
Tam kahkahanın orta yerinde
Ödevini yapmamış çocuk oluyordum
Annem bile anlamıyordu
İçime ağlıyordum
Ki sen hiç gerçek ağlamak nedir bilmiyordun
Biliyorum

Ne kötü
Gece olan yanıma inat 
Periyodik olarak gözlerime gün doğuyordu
Kalabalığa karışıp az biraz rol yapıp
Sağı solu kandırıyordum
Ama kendime mütemadiyen yakalanıyordum
Oysa sen
sırf bana gerçek olasın diye
Rolünün repliklerini unutuyordun
Sancı sancı yokluğunu çekiyordum 
Sen vara artılar ekliyordun
Biliyorum...

Aniden anlam kazanan şarkılarla 
Küfürün adını günah koyuyordum
Eminim kulakların çınlıyordu
Kimbilir sen neye yoruyordun
Sıratı geçer gibi geçerken anılardan
Etrafı kesiyordum
Hepsinde başrol senindi
Ah ben
Jönlüğüne yine vuruluyordum
Sense yeni senaryolara imza atıyordun
Biliyorum...

Ne kötü 
Gittin özlüyordum
Aldırmıyordun
Gitme diyordum
Gidiyordun
Ben yoluna adeta o an ölüyordum
Sen inadına dibine vura vura yaşıyordun
Gittin 

Ah ne kötü
Durdum anıları yazıyorum
Şimdi diyorsun ki geliyorum
Gelme
Çünkü gittin 
Ve o bildiğin ben bitti
Küllerim harmanlandı
Yeni ben ayağa kalktı
Gözyaşı dondu
Tüm mektuplar yandı
Ruhum canıma sarıldı
Üzgünüm
Anlayacağın
O yoluna ölen ben
"Di li" geçmişte kaldı

BİLMİYORSUN...

aslı31115...