Bilmiyorsun Şiiri - Muharrem Abut

Bilmiyorsun, gittiğinden beri,
Yıldızlara bakmıyorum.
Bilmiyorsun, gittiğinden beri,
Gözyaşlarımı saklıyorum.
Ve sen yoksun diye,
Işıkları da yakmıyorum.

Düşlerim sende, senden öteye gidemiyor,
Sustu, içimdeki kuş şarkımızı söylemiyor,
Ve hiçbir şiir artık beni,
Sensiz teselli eylemiyor.

Yağmurlar kesilmişti; ben bu şiiri yazarken.
Uzak kırlarda çimenler belirmeye başlamıştı.
İçimde sıcak, sımsıcak bir ateş yanmaktaydı.
Fakat sen çimenlerden de uzaktaydın.

Bilmiyorsun, beni kimlere bıraktın.
Bilmiyorsun, giderken yüreğimi kanattın.
Bilmiyorsun, çünkü yıldızlardan da uzaksın.
Bilmiyorsun, bileceksin: Mahşer’de görüşeceğiz!