08 Ocak 2013 Salı 05:09:39
Sevgi Vereceksin! . Sevgiyi Çıkarına Kullanmayacaksın! .
Şu aheng içerisindeki dünyaya; nefretle bakan kimdir? .
Sevginin kazanımlarını; şahsi çıkarına tahsis edenler;
Karanlıklar içerisinde ve karanlığını cennet bellemiş:
Yine bencilliğiyle, zifirileştirir şu dünya düzenini! .
İnsan bilmiyordur aşkı; körükörüne atlar aşklarımıza! .
Aşkı bilenleri ne yaptı; bir bencillik tufanı esiyor! .
Ben; konuştukça: doğru ölümleri üzerime çekiyorumdur! .
Ölüme bile yalan gözle bakan cehalet; uyanır mı aşka? .
Aşka uyanmak, demek; doğru ölüme bir davetiye: aşığa! .
Kim doğru ölümü göze alabilecek kadar hürriyette aşk? .
Kim doğrusuyla konuştu; onuncu köy: kurtuluş mu aşka? .
İşte yine yalnızım ve nutuk çekmek haram mı; aşklara? .
Bilmiyorsa insan; bilmeyen için usul usul yanacaksın! .
Düşünmüyorlar, diye, üzülmeyeceksin; metanetin olsun! .
Düşünenler aydınlatabildi mi ki: cehaletin aşklarını! .
Karanlıklar varsa; şu yağmuru vakitsiz sayanadır bak! .
{ Metin Yazarı: Kemal KABCIK – ANTALYA - 08 Ocak 2013 Salı 05:26:25 }
Kemal KabcıkKayıt Tarihi : 8.1.2013 05:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!