Bilmiyormuş Şiiri - Kemal Tekir

Karanlık bir gecede sokakta,
Gezerken bekçi cep lambasıyla,
Öpüşen bir çifte rastlar tenhada.
Lambayı tutar suratlarına,
Vay siz sokakta öpüşürsünüz ha,
Yürüyün bakalım karakola.
Giderler birlikte karakola.
Çıkarlar komiserin huzuruna.
Komiser başlar sorguya:
-Utanmıyor musunuz öpüşmeye sokakta?
Adam sinirlenip duruma.
Yahu insan öpüşemez mi karısıyla,
Ne hakla getirdiniz beni karakola?
Komiser özür dileyerek,
Çifti serbest bırakır.
Tam dışarı çıkarlarken,
Bekçi adama yaklaşır.
-Beyim beni affedin,
Eşiniz olduğunu bilseydim,
Sizi karakola getirmezdim.
Adam da bekçinin kulağına eğilip
-Sen lambayı yakıncaya kadar,
Ben de onun gerçekten,
Eşim olduğunu bilmiyordum.
Ney se ucuz atlattım,
Yoksa nasıl cevap verirdim hanıma.