Bilmiyorlar Şiiri - Ayhan Akdeniz 2

Bir gün beni unutacağını biliyorum
Hatırlamanıda beklemiyorum zaten
Seni yazmamın tek gayesi
Sayfalarda Şiirler hadsizlik edip te
Seni unutmasınlar diye
sanki bana borçlu gibiydi kelimeler
Tüm kalemlerimin çabası bundandı aslında
Aslına sadık kalmayı öğretiyordum
o kör olası kelimelere
Şimdi ne kadar ayrı olsakta
Ve Ne kadar uzak olsakta birbirimizden
Seni seviyorum dememe gerek yok
Benim olmadığım yerlerde bile
Rüzgara dönsen yüzünü Anlarsın
Nefesim nefesine değmiştir sözcüklerden önce

Aramızdaki tüm yaşamışliklari bir kenara atim
bir tek gözlerin kaldi geriye

Ah be can özüm
Şimdi düşünüyorum da
Keşke fotoğraflardaki gibi öylece
Yerli yerinde yalansız ve tertemiz kalabilseydik seninle
Ve keşke yatağın boşluğuna sarılıp
Her gece hayra yorduğum o rüyalarda
Birbirimizin teninden medet umarak
Kan ter içinde uyanmasaydık her sabaha
Bunca anıları gel de unut
Gelde birbirimizin gölgesini
Gecenin karanlığına asmayı içimize sindir
sindir sindirebilirsen

Benzeri olmayan bir nihavent yalnızlığında nasılda deliriyorum bir bilsen

Şu kırık gönlüm
Seni mahşere kadar seveceğim diye sırada beklerken
Kimin aklına gelirdi ki
Gözlerimden satırlara cemrelerin düşecegini
Allah biliyor ya
Gülüşüne yakışan gamzelerinin çukurunda ölmek için
Çok savaşlar vermeye hazırdımda
Puslu bir gecede el salladın
Senden bana en son hatıra
Bundan sonra ben istemesemde
Kimbilir kaç hiçliğe bölüneceksin içimde
Artık bunca yükün altında tükendim yoruldum
Sesimi soluğumu kesen yirmi dokuz harf
Dilimin ucuna gelen sitemlere refakat ediyor her çığlığımda
Sanırım henüz mürekkebi kurumamış bu satırlara da
Okuyanlar şiir diyor galiba
Bilmiyorlar

Ayhanca Cümleler
AyhanAkdeniz