Bilmiyorlar Şiiri - Cem Kamalı

Şimdi, geriye bakmalarım kaldı gözlerimde.
İçimde sönük duran külleri körüklüyor yalnızlıklarım.
Kötü bir geceyi daha tüketmenin verdiği yorgunluğu yaşayan yüreğimle,
Acıları taşıyorum içime.
Gözlerimden fışkırıyorlar, çığlıklarımda kayboluyorlar bir bir.
Her biri tek tek acılarından bir parça bırakıyorlar yine de içime.
Mağlup oluyorum başa çıkamadığım savaşlarda.
Hayat, bir hançer darbesi indiriyor tam da yüreğime.
Kan revan içinde, bir tek umut peşinde nefes almaya çalışıyor, açılan yaralarla birlikte.
Canım yanıyor, bir bulut oluyor gözlerim, yaralara ağlıyor.
İçimi burkan yalnızlığa, bir son veriyor.
Canımı alırcasına saldırıyorlar,
Korkuyorum, acımı bilmiyorlar..
(CMK)