Kaybetmek insanı yerle bir ediyor
Seni kaybettiğimi düşündüğüm an
Sanki kalbimi, sanki hayatımı kaybetmiştim.
Çünkü yaşamak için ne kadar nedenim varsa
Hepsi sendin
Gözlerimi açtığım sabahlar,
Uyandığım,
Dolaştığım,
Yaşadığım heran sensin
Seninle yaşıyor sensiz yok oluyordum.
Gözlerimi kapatıp
Sensiz açtığım hergün biraz daha ölüyordum.
Oysa seni özlemeye, sana hasret kalmaya,
Seni görememeye bile razıydım
Yeterki benimle olsun derdim.
Ama sen hep gitmek isterdin,
Hayatımdan çıkmak isterdin.
Bir şeyi bilmiyordun,
Sen benim bütün hayatım olmuştun.
Ve bilmiyordun,
Sensiz nefes alamadığımı,
Boğulup yok olduğumu...
Kayıt Tarihi : 15.9.2006 11:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melek Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/15/bilmiyordun.jpg)
sevinci ve hüznü aynı anda yaşatıyorsun..
Durgunluktan coşkulara koşturduğun yürekleri,
mutsuzluğa gömüyorsun sessizce...
Yüreğine sağlık....
çok güzel bi şiir olmuş
tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)