Bilmiyordun... Şiiri - Yunus İslioglu

seni kaybedince anladım
seni ne kadar sevdigimi
basit bir tanışma olmuştu
ben kış günün deydim sen yaz nasıl unutabılırım o günü.
ve bana bakıp gülümsemiştin
kış günüm ilk bahar yaz oldu o vakit.
ne zaman gülüşünü hatırlasam
mevsimler kaynaşırdı göz bebeklerimde
ilk sen olmuştun yüregimde o zaman.
biraz cocukca,
ama masumça...

ne zaman gözlerim arasa seni
bir mahane bulur gelirdim hemen yanına
gülüşünü gözlerini görmek için
akşamları cesaretlenirdim yoklugunda
yarın konuşaçagım söylüyeceğim...
kendime söz verirdim
süslü kelimeler hazılardım içimden

yanına geldiğimde
dilim tutulur ellerim titrerdi.
bogazımda koca bir yangın
unutulur giderdi akşam tasarladıgım sözcükler.
bir türlü diyemezdim seni sevdiğimi...

sen bana öyle karanlık bakınca
bilmiyorsun
nefesim kesilirdi.
ama bilmiyordun seni nasıl sevdiğimi
gizli sevdamı bilmiyorsun...
bilmedin.
Aldı defterimi
önce sevgiyi yazdım kalbime
sonra yıllarca ayrılıgı...
Bilmiyorsun
ne de seni sevebildim gönlümce.