Bilmiyordun Şiiri - Ethem Turan

Bir gece vaktiydi
Uykumun derinliklerinde
Sessizce ruhuma hükmetmeye çalışan unutamadığım bir anım
Varlığımı huzursuz ediyordu

Ne tesadüftür ki
Anımı unutmak istemiyordum
Geceleri uyumaktansa
Yaşamaya karar vermiştim

Sabahlar korkulu rüya gibi çöküyordu gözlerimin üzerine
Yorgun bedenim savaşa hazırlanır gibi
Akşamın kızıllığında hazırlanıyordu geceye
Yinede uyumak istemiyordum

Aylarca savaşımı sürdürdüm
Bir gün
Kara gözlerin derinliğinde kendi anımı hatırlatan karanlık gördüm
Korkuyu yenmenin üzerine gitmekle olacağını düşündüm

Anımı unutmak yinede istemiyordum
İnsanın doğum gününü unutmak istememesi gibi
Zamanı geldiğinde hatırlamak istiyordum
İstanbul’un fethinin devir açtığı gibi hayatımın devrimiydi anım

Zaman, karanlık bakışların yavaş yavaş aydınlandığını gösterdi
Bazen ışıklar yanıyordu karanlık köşelerde
Ben mutlu oluyordum
Mutlu olduğum her günün gecesi uykularımda ruhumu serbest bırakıyordum

Işıkların artması geçmişimin üzerini alçı gibi kapatıyordu
Doğan Güneş’e merhaba demek için uyanıyordum
Nefes almak zevk vermeye başlamıştı
Yaşamak istiyordum

Yalnızlığımın beni kandırdığını düşündüm çoğu zaman
Akşamın kızıllığında kara gözlerin hasreti çöküyordu üzerime
Yalnızlığımın içinde yalnızlık ateşi yakıyordu
Onsuz geçen anımı kıskanır olmuştum

Anımı hala yaşatıyordum içimde
Başka düşünceler geriye itmişti sadece
Zaman geç tikçe gelecekle ilgili hayaller kurmaya başlamıştım
Hayallerimi süsleyen sendin

Defalarca bunu anlatmak istedim
Her defasında bir başka hüsran oluyordu konuşmalar
Olmamış meyveyi beklemek gibiydi sana olan bağ
Beklemenin huzursuzluğunu senle yaşadım

Geceleri uyuyabiliyordum
Yaşamanın tadı ruhuma huzur veriyordu
Karanlığında yanan ışıktı bunların sebebi
Sen bunu görmüyordun
21/06/2008 03.30