Bilmiyordun. Şiiri - Selim Akman

Yüreğimin sızısı dinmiyordu,
Olmayınca yanımda sen,
Bir kere solunca çiçeklerim,
Tekrar dalında açmıyordu,
Nasıl özlenmekmiş bu,bilmiyordun...

Uçsuz bucaksız,sahra çöllerinde yandım,
Gündüz sıcak, soğuk gecelerinde uyandım,
Kalbim fenalaştı, ağır hasta gibiydim,
Kimselere anlatamadım,Gülümün derdini,
Seni nasıl sevdiğimi bilmiyordun...

Ben kıyamaz,seni incitemezdim,
Konuşur,kendi dilim,döndüğünce,
Çiçekler açıyordun,baglarım da,
Her sokağın başı,sana,çıkıyordu ya,
Seni nasıl sevdiğimi bilmiyordun...

Ruhum ziyan, sen başkasına bakıyorsun,
Elim vicdanıma koyar,seni koruyorum,
Saf,olmaz kibirim, ışıktır sevgim,
Öğrendim ki,bu Dünyada tek geldim,
Tek seni sevdiğimi de,bilmiyordun...

Yas'ımı tutma,bırak, kalsın nadasa,
Ektiğini alırsın, hayat aslında,bir tarla,
Kalmıyor Gülüm, yarına, ne'de yanına,
Çığlıklarım dalga boyunu aştı da,
Neyse,ben kör aşığın olmuş'um,
Seni nasıl sevdiğimi bilmiyordun...
Selim Akman57