İçimde bir sıkıntı var. Yüreğim darda dost.
Ayakta durmaya çalıştığım kadar çok yıkılıyorum. Her, defasında biraz daha eksiliyorum kendimden. Yeşertemiyorum çiçekleri. Kurudu ömrümün baharı. Çürüdüm. İçim de bilmediğim yoklukların iğrenç kokusu var. Yürüyorum umarsızca ama onurumla başım dik.
Fırsat vermedim acımasız yıllara. Zamana karşı hep zamanla savaştım. Kaybettim mi acaba!
Yitirdim mi bu savaşta değer yargılarımı.
Bilemiyorum.
Artık ne istediğimi de bilmiyorum, ne için yaşadığımı da, hayatımın bir anlamı kalmadı sanki.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla