Bilmiyor Şiiri - Mustafa Taşkanat 2

Bilmiyor.

Ay ışık vermiyor,yıldızlar kayıp
Uzadı tan yeri,sabah olmuyor
Gözümün yaşından, ıslandı kâğıt
Gittin gideli de, güneş doğmuyor

Yakdığın bu yürek,yangın yeridir
Halimi görenler, derler delidir
Gözüm görmez dünya, zİndan gibidir
Senden gayri sini, gönül sevmiyor

Birgün üstümüze, örtülür toprak
Sarardı dallarım,döküldü yaprak
Huzurum firarda,mutluluk ırak
O günden beride, yüzüm gülmüyor

Yıkıldı dağlarım,kayaya çarptım
Kar gibi eriyip,çaylara aktım
Kudreti aladan,bir dilek tutdum
Sen amin demeden,kabul bulmuyor

Tesbih attan sonra,ismin anarim
Doğarken ağladım,hala ağlarım
Molla lara kadılara sorarım
Derdi varın derman ini bilmiyor.

Ozan derdi var