Bilmiyen yarim Şiiri - Edim Ahmet

BİLMİYEN YARİM

Bilmem ne muradı, çağlayıp akar,
Nice zulum ider, seyrime bakar,
Ben öldükten sonra ağıtlar yakar,
Sagıken gıymatım bilmiyen yarim.
Yaşarken gadrimi bilmiyen yarim.

Kursakda bırakır hevesimizi,
Sebebsiz kesiyor nefesimizi,
Paramparça idip yüreğimizi,
Akan gözyaşımı silmiyen yarim.
İkrarında kaim durmuyan yarim.

Nedensiz hasretle dizer gurşuna,
Özünden gurumuş pınar başına,
Bekleyip duruyo boşu boşuna,
Akarken gabını dolmuyan yarim.
Gelip gadalarım almıyan yarim.

Atıp ataşlara yakar ha yakar,
Yanmakdan bizarım bu nice efkar,
Yanında feryadım ayyuka çıkar,
İşitip sesimi duymuyan yarim.
Derdimin dermanı olmuyan yarim.

Işğınada deli gonül ışgına,
Siz söylen dostlar Allah aşgına,
edimahmet döner oldu şaşgına,
Ne yapsın gendini bulmuyan yarim.
Bir kere yüzüme gulmiyen yarim.

edimahmet
Çankırı-18.04.2023