Bilmin Manasını Bilmeyen Cahil

Bilmin manasını bilmeyen cahil,
Elif'ten ne anlar, cüzden ne anlar.
Mantıktan uzaksa divane akıl,
Yokuştan ne anlar, düzden ne anlar.

Esen rüzgarlara kaldıysa işi,
Üç den az sanırsa var olan beşi,
Kendi benliğini bulmamış kişi,
Sohbetten ne anlar, sözden ne anlar.

Herkes anlayamaz ricayı, arzı
Her gönülde mevcut bitmeyen arzu
Küçük bir mendili zor diken terzi
Kumaştan ne anlar, bezden ne anlar.

Hayat yol misali sarpa dolaşık,
Çokları acemi, çoğu alışık
Aşkın ateşiyle yanmayan aşık
Alevden ne anlar, közden ne anlar.

Dört mevsim bağışlar ayrı birer tat,
İnsana zevk verir o zaman hayat.
Bağın kıymetini bilmeyen hoyrat
Bahardan ne anlar, yazdan ne anlar.

Çok şey bilir elbet okuyup yazan,
Eğer bilmiyorsan bilene özen
Aşık Mahmut; semah çalmayan ozan
Deyişten ne anlar, sazdan ne anlar...