Bilmezsin Şiiri - Harun Talha Ozsoy

bilmezsin
kaç gün geçti kaç gece
saatler ilerleyen anılar
en derinde, sanki bir işkence
saat tıkırtısı, derimi yüzercesine işliyor
benliğimden arta kalan son hüznüme
hayallerim yürüyor yalınayak,
derme çatma tahta bir köprü üzerinde
çiviler, dikenler, güller neye basarsam basayım
kalbimin deruni bir köşesinde hissediyorum acısını
sanki ince bir hastalıkmışcasına kemiriyorken zihnimi

bilmezsin
sensizken zihnimde volta atan düşüncelerimi
ifrattan tefrite savrulan hislerimi
gözlerimden akan uykusuzluğumu
içimde gezen afacan çocuk huysuzluğumu
üstüme atılan toprağın içerisindeki,
salyangozları, solucanları ve kırkayakları
damarlarımda akan kanın kokusunu
yaşadığım düş kırıklıklarının korkusunu

bilmezsin
halepte bir yetimin yürüyüşündeki mahzunluğu,
türkistandaki çocuğun gözlerindeki masumluğu,
arakandaki kızın ses tellerindeki yorgunluğu,
ogadindeki babanın ruhundaki durgunluğu,

sen bilemezsin
beni, onu, bunu, şunu
ve bilemezsin benim ruhsal yıkıntılarımın
ardında filizlenen çocukluğumu…