Bilmezsin Şiiri - Mustafa Özdemir 4

sen bilmezsin mesela imsak vakti üşümeyi
bilmezsin semaya birşeyler söylemeyi
bilmezsin gökyüzü ketumdur zordur
sor beni yıldızlara ve çöken bulutlara

ve sen bilmezsin pamuk ipliğinin merhametini
bilmezsin ince bir sarmala sığdırmayı geçmişi
inceldiği yeri yüreğinle ulamak zordur
sor beni kördüğümlere ve boğumlara

yine bilmezsin şehir durgun bir göldür biraz gri
bilmezsin burnunda nemlendirmeyi şehrin sisini
bir kaldırım taşımayı zihninde yokuştur zordur
sor beni kilitli taşlara ve kırık karolara

yani bilmezsin kar yagar kalbine üşür insanların
bilmezsin çocuk koğuşlarında yankılanır anıların
gergin bir kış sarar vehbini zaptı zordur
sor beni isyanlara ve pankartlara

velhasıl bilmezsin bir terminal uğultusunu
peronlara bölmeyi herşeyin simli tozunu
gönlünün sınırlarında vedalar zordur
sor beni heyhatlara eyvahlara

bir sen mi biliyorsun deme bana bilmiyorsun
biz çok kişi varız azımız kaleme kagıda vurgun
en güzel şiirler sözde kaldı bunlar kagıdın olsun
sor beni aruzun ölçeğine gelmişine geçmişine