Bilmezsin…
Sen geçerken nehirler taşar damarlarımda ve kampana zili gibi deli vuruşlarla iner kalkar yüreğim. Hep seni öteler birikmiş kimsesizliğim.
Bilmezsin…
Bir kuş havalanır yüreğimden, maviye çalar, düşlerimi boyar, içinde tek figürüm sensin. Kırmızı bir sonsuz gibi ateşsin. Birden işte, birden havalanan kuş göçe hazırlanır ve tırnaklarımı yerim senden habersiz.
Bilmezsin, bilemezsin. En çok ararken kaybederim ve görmem gözümdeki sevimli
çapağı.
Bilmezsin…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta