Derdin ne ey gönül, derdin ne söyle
Anmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Aklınca göklere çıkmışsın öyle
İnmeyi bilmezsin, aşkı bilmezsin
Ne umdun ördüğün nefsî duvardan
Hakikat verilmiş oysa yukardan
Tevhid'den süzülen kutlu pınardan
Kanmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Şu fânî âlemi bir gerçek sanıp
Mevlâya dönmezsin seraba kanıp
İlâhî mihrapda aşk ile yanıp
Sönmeyi bilmezsin, aşkı bilmezsin
Güneşi, yıldızı, gökteki ayı
Düşünüp aldın mı hikmetden payı
Nerede unuttun söyle pervâyı
Sinmeyi bilmezsin, aşkı bilmezsin
Dört nala gidersin üstünde gaflet
Tefekkür edip hiç çektin mi hasret
Gönlünde varsa da sevgi, muhabbet
Sunmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Toprakdan gelmişsin sonu topraksın
Üflense düşecek kuru yapraksın
İsa Can Mâşuk'dan hâlâ uzaksın
Yanmayı bilmezsin, aşkı bilmezsin
Kayıt Tarihi : 30.11.2016 00:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsa Kocagül](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/30/bilmezsin-70.jpg)
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi İsa Kocagül Bey... Selamlar, saygılar.
'Toprakdan gelmişsin sonu topraksın
Üflense düşecek kuru yapraksın'
Toprak olduğunu idrak edebilseydi insanoğlu, gönül bahçelerinde çiçek dererdi, çamurlaşıp etrafı kirletmeyi seçmezdi...
Anlamlı ve güzel bir şiirdi kutlarım saygılar...
YANDI GÖNÜL
Sağımda sen, solumda sen
Aklımda sen, fikrimde sen
Gözlerimde desen desen
Yandı gönül, coştu gönül.
Alemde yok ondan ala
Sevdi gönül düştü dara
Her nefesim ona dua
Yandı gönül, coştu gönül.
Perdelenmiş mahcemalin
Ne olacak bilmem halim?
Aşk derdiyle perişanım
Yandı gönül, coştu gönül.
Essin rüzgar nefes nefes
Selam gönder, bitsin heves
Canım sende olsun makes
Yandı gönül, coştu gönül. -Nermin SEYRATLI
Kutlarım yüreğinizi ve kaleminizi. Selam ve saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (7)