Bilmezsin Şiiri - Hüseyin Atacan

I
Sen nereden bilecektin ki, bırakıp giderken
Hasretinin erimiş kurşun gibi içime aktığını
Ruhumu lime lime eden şu körolası dünyada
Gözyaşlarımla beni yapayalnız bıraktığını

Yanıyorum desem bilmezsin gülüm;
Anlamazsın yanmanın ne demek olduğunu
Yalandan gülmelerimi görürsün de
Görmezsin hüzünlerde boğulduğumu

II
Derin vadilere inse de bahar;
Renk renk çiçekler açsa da ormanın kuytusunda
Kavurmakta içimi bir deli rüzgar
Yüreğim kan uykusunda.

Bil ki, attım aramızdaki tüm köprüleri
Seni bir mahkum gibi kilitledim içime
Artık nerede olursan ol benimlesin
İşte ta şuramda, yüreğimdesin!