Bilmezsin Şiiri - Ömer Celep

Sen beni bilmezsin, bilemezsin,
Anlayamazsın beni.
Kirli ellerin,
Uzamış tırnakların olmadı,
Başını omuzların arasına sokarak
Ellerin cebinde,
Sigara ağzında yürümedin ıssız yollarda.

Sen beni bilemezsin!
Bir porsiyon pilavla
Bir bütün ekmek yemedin hiç,
Yemedin sabaha sulusunu,
Akşama kurusunu bulgurun,
Yemedin.

Kilo vermekti derdin,
Kilo almaktı derdim.
Bilemezsin sen beni,
Sen,
Modası geçmiş ayakkabıları atarken çöpe,
Bit pazarındaki giysileri sermaye ettiğimi
Nerden bileceksin?
Görmedin ki bunları,
Tanımadın, tanımıyorsun.

Sen beni bilmezsin, bilemezsin,
Ayağına batan diken için
Sen ameliyat olurken
Ben inşaat kalıbını sökerken,
Üzerine bastığım çivinin açtığı yaranın
Bal mumuyla dindiriyordum acısını.

Sen nerden bilesin bunları beyim,
Nerden bilesin?

Bilemezsin beni sen bilemezsin.
Çünkü senin,
Yüreğinden başka her şeyin var,
Benim her şeyimden başka yüreğim var.

Gerçi büyük olan sensin beyim sen,
Hem de çok büyüksün.
Lacivert elbisen,
Beyaz gömleğin,
İpekli popyonun,
Parlak ayakkabın,
Losyonun,
On türlü kokun,
Altın yüzüğün,
Kılormat gözlüğün
Her şeyin var.
Tabi ki büyük sensin.

Bu kılığın içinde adam var mı,
Ya da yok mu?
Bil miyorum.

Ama galiba,
Bu kılığın içinde adam olup olmadığını,
Sanırım bilen yok.
Bir şey var bu ülkede bir şey….
Kaht-i rical…

Ömer CELEP
26.11.2006