Bilmezler ey sevgili Şiiri - Vatan Aytonğ

Bilmezler Ey Sevgili
Işığa en çok ihtiyaç duyduğumuz anda
Güneşin batmasının ne demek olduğunu
bilmezler
Gecenin zifiri karanlığında
Bir parça aydınlığa muhtaç kalmışken
Ayın üstünü kara bulutların kaplamasının
İçimizdeki umudun da üstünü
Yaşlı bir annenin başındaki şal gibi örttüğünü
Bilmezler
Yüzümüzdeki Adém kadar eski kırışıklıkların
Yaşamaktan değil de
Yaşayamamaktan olduğunu
Bilmezler
Ruhun bir miskal üşümesinin
Bedenin cehennem ateşinde yanmasından
Daha korkunç ve gaddar bir imanla
Tanrısal özümüzde bir sıcaklık yarattığını
Bilmezler
Bombalarla sakat kalmış bir çocuğun
Uçan kuşları gördüğünde
Ayak sesleri duyduğunda
Benliğinde onarılmaz yaraların açıldığını
Ve Tanrının sessizce ağladığını
Bilmezler
İçindeki Tanrıyı öldürmemiş olanların
Yoksulluğun o kulakları sağır eden
Sessizliğini duyduktan sonra
Tanrıyı değil tanrıya olan inançlarını
Kabil'in Habil'i öldürdüğündeki kinden
Daha büyük bir ihtirasla
Azrailden daha kararlı bir biçimde
Katlettiklerini
Bilmezler
Yeryüzündeki tüm güzel şeylerin
kendini sevmekle başlayıp
Bir baskasini sevmekle de mahvolacağını
Bilmezler Ey Sevgili