Bilmezler Şiiri - Muhittin Alaca

Görenler derler ki, gülüyor yüzün,
Gizli gizli inen yaşı bilmezler.
Sanırlar uğramaz pek bana hüzün,
Alev alev yanan döşü bilmezler.

Varsın vurdumduymaz, gamsız bilsinler,
Suizan eyleyip, deşarz olsunlar,
Mesut olduğuma karar kılsınlar;
Nemden yosun tutan taşı bilmezler.

Sanırlar ellerim yağda ve balda,
Yürürüm daima engelsiz yolda,
Bülbülüm, şakırım dikensiz dalda;
Kafesteki suskun kuşu bilmezler.

Derler sazla, sözle vakti geçiyor,
Aşkın kadehinden bade içiyor,
Efkâr bastığında, sanki uçuyor;
İçmeden keş olan başı bilmezler.

Leyla’yı, Aslı’yı, Şirin’i sorma,
Yüzeyi görene, derini sorma,
Güzelin can alan yerini sorma!
Göz üstünde kalem kaşı bilmezler.

Alaca’yı kimler, niçin dinlesin?
Yaşamayan seni nasıl anlasın?
Yarası olmayan neden inlesin?
Kırık hayal, yarım düşü bilmezler.

26.05.2018
Muhittin Alaca