Bilmezler Şiiri - Ali Gürses

Aldın beni uçurumun kenarından,
Pamuk ellerinle yüreğimi tutarak.
Açtın paslanmış kalbimi yeniden
Karanlıktaki her safhasına işildayarak.

Bilmezler, bu yürek sana niye vurgun.
Özünle bu kişinin her zerresi dolgun,
Dünyaya kapalı gözleri sana niye aydın?
Bilmezler bu baygın yüreği sen canlandırdın.

İçime sığmadın, derya oldun taştın.
Cihana dolmadın özünle alemlere taştın.
Bedenin yokluğunda benliğin benimle sırdaştın.
Yüreğinle bu yalnız hayatta benimle yoldaştın.