Bilmezdim, çaresizliğin gözyaşlarından aktığını
ve korkunun son halinin bir ölüm sessizliği olduğunu.
Kaybolmuş gözleriyle süzüyor etrafı.
Ne kadar inkar etse de
sönmüş gözleri ele veriyor
tükenmişliğin hududunu çoktan aştığını.
İnce parmaklar toprağa basıyor.
Kayıp bir ruh yolunu arıyor.
İblisleri etrafını sarmış, uykusunu gözlüyor.
Ruhu artık ölümü arıyor.
Kırık cam şişesi, kesilmiş bilekleri
mutluluk ölü doğmuş bir çocuk sanki.
Ne istemişse bir duman gibi kayboluyor
katilleri onu çoktan unutmuş,
hayat devam ediyor.
Berat DoğanKayıt Tarihi : 7.9.2021 03:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Berat Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/09/07/bilmezdim-79.jpg)