Bilmezdim Şiiri - Fikret Çarkçı

Bilemezdim...
Yaşamayınca da bilmiyor insan.
Gözlerin çakmak – çakmak olurdu.
Yanaklarında güller açardı.
Ellerimi tutup okşardın.
Bir defa değil,
Neden defalarca öptüğünü,
Kokladığını...
Hiç mi hiç anlamamıştım.
Gözümde dev gibi adamdı.
Çünkü adam gibi adamdı.
Severdim..!
Kömürlüklere hapsederdi.
Kızardı, susar suskun ağlardı.
Gözleri çakmak – çakmak olur.
İçinde binlerce gül açardı.
İçinde ben olurdum.
İçinde siz olurdunuz.
İçi içine sığmazdı.
Bilemezdim.
Yaşayınca biliyor insan.
Dayımdı ve bende yeğeni.
O şimdi yok bense dayı.

2002 Ağustos