Bilmezdim Şiiri - Barış Cem Kaya

Bilmezdim bu derdin seni yolundan
Beni soluğumdan edeceğini
Bilmezdim en sessiz yanımdan
Yağmuruna bulutlanıp temmuz gecelerinde
Fırtınalı sabahlarda kan terleyeceğimi
Bilmezdim çok y/anlarımın
Az y/anımla yetineceğini
Uzaklığının yakınlığım
Yakınlığımın uzaklara gönül vereceğini

Yoksa küs müsün bana
Dilime ikâmet edenim
Dargınsak eğer
Üç günü geçeli aylar oluyor haberin olsun
Ve burara yanık kokulu rüzgarlar çarpıyor yüzüm
Beni soluğumdan tutuyor üşümelerim
Boğazıma yapışmış sıtmalı kelimeler
En yakın sağda park’a çektiler kendilerini
Söz dinlemez oldu sözler
Adına sır diyorlar sevmelerin
Gürültülü harflerin sükûta izdivaç ediyorlar
Mahrem duygularını telveye terk ediyorlar hani
Yorulmadın mı dilimden sessiz çığlığım
Senin yerin dağınıklığım
Top(ar) la kendimi

Yabancısı olduğum bu kentte her şey tanıdık
Neyi y/ansam adına benzeyen bir güzelliğe bürünüyor
Neye b/aksam az ötede sana kavuşuyor
Çıkmaz sokaklar daraltıyor nefesimi
Sözümü içime defnediyorum
Sustuğumu zannediyorlar
Çıkmazlarım adına çıkıyor

Rotasını bilmediğim uçaklar geçiyor göğümün üstünden
Durup el sallıyorum kalabalıklara
Nereden bilsinler onlara ihanet ettiğimi
Yabani yanımı karşıma alıp
Bin yerinden karışlamak istiyorum hani
Yüzüm düşüyor yüzümden
Bir kahve fincanın sadeliğine karışıyor göz yaşım
Birbirine yabancı cümleler kıvrılıyor omzuma
İçlerinde tek tanıdık senli bir gurbet
Dedim ya; küskün yanım
Bilmezdim bu derdin seni yolundan
Beni solu(ğu) mdan edeceğini
Bilmezdim vefasız bir ayrılığın
Vefasız bir dargınlıkla şerefleneceğini