Bilmezdi kimseler Şiiri - Muharrem Akman

Bilmezdi kimseler

Sabah yoktu ki lügatımızda
Uçuvrerirdi sanki önümüzden
Tanyeri ağarırken başlar telaş
Akşamlar gelirdi durmsdan üzerimize

Dur durak bilmeyen köylülerimiz ile
Yorgunluk nedir bilmezdi kimsecikler
Karışırdı kalkar kalkmaz Komutlar birbirine
Geç kalmayalım ele güne karşı, haydi işe

Tohum bekler toprağı,bostan çapayı
Odun balta ister,harman düveni
Dibek keşkek ister yaygı erik kurusunu
Gün ağarmadan başlamıştır feryat figan

Öğlen olmuş sayılır güneş doğar doğmaz
Her ferdin üzerine çöker tatlı bir telaş
Ağızlardadır hep nereden duyulmuşsa
Erken kalkan işine geç kalkan düşüne düşüne

Bitmiştir hazırlıkları haydin yola
Hazırdır Bebenin maması ocakta
Uyanınca verir sormuğa sarıp bu un
Beşikte uyuyup uyanacak tıngır mıngır

Evlek evlek bölünüp saçılacak tohumlar
Tırmık ardında buluşacak toprak anayla
Gün bitecek üzerimizden süzülerek güneş giderken ufuktan geldiği gibi ay doğarken

Çekilir elayak işten bir kez daha
Tüm bu uğraşlar başlı başına
Sofralar boş bacalar odunsuz kalmasın
Fırınlar hamursuz samanlık samansız

Devran böyle dönecek sanırdik hep
Paytak civcivler dolaşacak köy meydanında
Kim derdiki yıllar sonra buralarda
Değirmenler okullar kaderine terk edilecek

Unutulacak karaelmasın ismi taş kömürü
Domuzdamcı kazmacı yol marangozu
Kapıcı denince akla hiç bir şey gelmeyecek
Beş binden fazla ağıda saygı gitmeyecek

Merdivenleri saracak kangren gibi
Sarmaşık şehmelik eğrelti bıyan otu
Ne bilirdi garip anam tarlarar orman olacak
Evlatlar gurbet ellerde bir bir mekan tutacak

Muharrem Akman

2 temmuz 2018. Zonguldak