kor düşürüp günlere sancılar çekerken ten
geceler bin can bulur zifiri ayazından
ses saklanıp kınına hançerden ürkerken sen
yalnızlık peydahlanır gözün saf beyazından
sancılı avuçlardan sessiz hece sıyrılır
çığlıklanır sabahlar yankısıyla sıradan
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla