Bilmez miyim hiç bütün bu sözler ne der ona
Bu sözler ve bu sözlerin içinde çırpınan uzaklıklar
Dolaşıyorum bir başıma, ortalıkta kimsecikler yok
Kıyılar da bomboş, kır yolları da
Soluğumu duyuyorum ara sıra, bir onu duyuyorum
Duymuyorum belki de, biliyorum yalnızca
Ayaklarımın altında yaban naneleri, kekikler
Yol kenarında bir kapı, tahta
Peki, kim yitirmiş evini, ya da
Hangi yitikle yok olmuş o yapı
Kimbilir
Vuruyorum yokuş aşağı, kıyıya
Bir taşın üstüne oturuyorum
Ben oturur oturmaz
Çıkıyor kuytularından bütün görünümler
Ve ufak bir oyun oynuyor bana doğa
Alıp alıp götürüyor gözlerimi bıkmadan
Kısalıp uzayan bir çift yılan balığını andıran gözlerimi
Güneşin şavkından yuvarlanan çakıllara
Tam o sıra bir vapur yanaşıyor iskeleye uzun sür
..........
..........
Kayıt Tarihi : 2.7.2000 02:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
seviyorum şair seni... saygımla
Gerçekten insan çoğu zaman bir başına kafasında binlerce düşünce ile gezer durur bir anlık tabiatın çağrıştırdığı düşüncelerle birlikte kendi düşüncelerinide onun üzerine ekleyip gezer kendi yanlızlığında
aslında her insan yanlızdır kendi dünyasında ama mutlu ama mutsuz ömür böyle devam eder kısır bir döngü gibi
TÜM YORUMLAR (5)