Bilmez miyim,
Yüz vermediğini.
Haykırdım işte sevdamı.
Ne yapmalı?
Kapına kul mu olmalı?
Varlığın ödüldür,
Yokluğun “keder”….
Sensizken içtim içtim; kendimden geçtim,
Saldım kendimi kahpe kaldırımlara.
Gelmeyin üstüme karanlık kara kehanetler.
Yorgun düştüm; sıkıntıdan sıkıldım artık..
En son...Vurdum kırdım;
Hırsımı çıkardım cümle candan.
Sen yok musun,ey zalim?
İnsanlığımdan utandıran yârim.
Sazlarda,sözlerde,gözlerde hep seni aradım.
Her gördüğüm güzeli 'sen'sandım.
Sevdana boyandım,yandım,
Bağrıma taşlar bastım.
Sensizliğin acısını kanıksamış bu ruh.
Yazık.
Kayıt Tarihi : 29.11.2008 17:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!