Aklımın harcı değil
Laf anlatmak gönlüme,
Bilmez misin?
Ama titretir,
Bilmez gibi
Zaten
Nasıl
Titrediğini üstüne,
İkisi aynı şey mi?
Gönlüm ki
Aklıma benzemez
Aklım dahi gölge etsin istemez
Şimdi nasıl gelir dile
Kanatlanmış ruhumla el ele
Sığmazken bedenime
Yani özetle
Kendin olmak der
Ne istediğini bile bile
Kendi sesine kulak vere vere
Kendin olmak, İlle de
İlle velâkin!
Dönüktür yüzü, yüzüm gibi
Daima güneşe…
Tanımsızdır bazı şeylerin ötesi
Sevmenin örmeğin
İnancın mesela
Bilmez misin?
Yanmakla anlatamazsın yanılmayı
Kendisi değil!
Yanmanın ötesidir yanılgının,
Bir anlık düşüncesi
Bilmez miyim?
Sarılmak değildir her zaman
Bazen, sonsuz uzaklıktır kavuşmak
Bilmez misin?
Bil, mem…
23.4.2012
İnci İnceerKayıt Tarihi : 30.4.2012 13:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tanımsızdır bazı şeylerin ötesi...
'Sarılmak değildir her zaman
Bazen, sonsuz uzaklıktır kavuşmak
Bilmez misin?
Bil, mem… '
Hele de bu sözler... Kitaplarca söze ne gerek?
Öyle güzel ki... Gönülden kutluyorum bu yüce yüreği...
Sevgiler... Hâlenur Kor
sözlerin derinliği büyülüyor
okuyunca insanı.
Şiir yazmak çok yakışıyor size...
Tam puanımla kutluyorum sevgili İnci İnceer.
Her şey gönlünüzce olsun.
Selam ve sevgilerimle... Hâlenur Kor
Tam puan.
“İhtişamı görmek için, bakışın muhteşem olmalı” diyor şaire, kendi profil sayfasında…
Aslında bizler muhteşem bakabilirsek, var olanların, yaratılmışların ihtişamını görmeyi becerebiliriz. Asıl, ihtişamlı yaratanın sonsuz ihtişamını da, kudretini de görebilir, anlayabiliriz.
Sarılmadan da kavuşmak… Dokunmadan dokunduğunu hissedebilmek, birlikte olmadan “bir” olduğunu, “biz” olduğunu yaşamak…
Çünkü çok sevilen, var olan, görülen ve hatta göremediklerimiz ancak varlığını hislerimizle anlayabildiklerimiz de dâhil, hepsidir kavuşmanın özü.
Yaşadığımız kâinatın içinde bizler sadece bir zerreyiz. Her birimiz gerek cismimizle, gerek ruhumuzla var olanın ve var edenin en küçük parçasıyız, sadece bir zerresiyiz…
O halde nasıl “O”ndan ayrı olabiliriz ki?..
Bilmem,
Bir miyiz, değil miyiz?
*
İnci Hanımın her bir şiiri, gerçekten bir insan gibi.
Adeta canlı…
Yaşıyor insan her bir dizede kendini. İnsan, dizelerde kendi duygu ve düşüncelerini buluyor… Soruyor, sorguluyor; düşünüyor, algılıyor ister istemez kendini.
Aslını, geçmişini, geleceğini, özünü soruşturuyor; zamanı, mekânı, insanı yargılıyor, her bir kelime, her bir dize…
*
Bir yanda akıl, bir yanda gönül.
Aklın da, gönlün de aracısı, beyan edicisi dil…
Dil: lafız, söz ve gönül değil mi zaten…
Ne çekiyorsak, ne yaşıyorsak dilimiz –söz ve gönül- belası değil mi, yaşadıklarımız ve çektiklerimiz…
*
Titreten de dil değil mi?
Gönül alanda dil değil mi?
Sarıp sarmalamanın ifadesi de dil değil mi?
Üstüne titrediğimiz, sevdiğimiz, koruduğumuz, kolladığımız, dil ile balladığımız ayrı; öfkeyle, hiddetle sesimize yüklediğimiz kızgınlıkla dile gelenlerin titretişi ayrı… Ancak ortak unsur dil.
Hayat da böyle değil mi?
Hep iki yönüyle; gerçeğiyle – hayaliyle, bedeniyle – ruhuyla, görüneniyle – görünmeyeniyle, insafıyla – acımasızlığıyla…
*
Sevmek akla bela, sevgisizlik kalbe - ruha bela…
Akıl da bizim, gönül de…
Lakin beden ve ruh gibi. Biri olmadan diğeri anlam bulmuyor.
Aklımızla ve gönlümüzle, bilerek ve isteyerek sevmek en güzeli değil mi?
*
Her ikisini de tarifsiz kullanabilirsek, her ikisini de çıkarsız ve içtenlikle değerlendirmeyi başarabilirsek, her zaman “bir” olur, “biz” olur, vuslatı yaşar insan; en uzaklıklarda, sonsuz gibi görünen uzaklarda olsa bile…
*
Kendi olabilenlerin yüzü, her daim güneşe dönüktür. Yüzleri aydınlık, gönülleri sımsıcak ve sevgi dolu…
İnsanca…
*
Takdirlerimle İnci Hanım.
Güçlü kaleminiz her daim var olsun.
Her daim yazın.
Sevgi ve saygı rüzgârları esenliğiniz olsun efendim.
Dostça ve sağlıcakla kalınız…
02 Mayıs 2012
Hikmet ÇİFTÇİ
“GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ”
TÜM YORUMLAR (20)